1. Wysyłanie danych do użytkownika

W tej części zostanie pokazane jak połączyć VBScript z HTML oraz jak umieścić rezultat wykonania kodu VBScript w dokumencie HTML wysłanym do przeglądarki (klienta). Posłużę się przykładem, który informuje o godzinie na serwerze oraz o ilości godzin w stosunku do dnia 01-01-2000. Przykład zawiera funkcje operujące na dacie i czasie.

Przykład.

Kiedy zostanie otwarty ten plik w przeglądarce, na stronie pojawi się napis podobny do poniższego.

Jeśli podejrzy się źródło, zostanie wyświetlony następujący kod:

Teraz zostaną opisane poszczególne linie kodu. Pierwsza z nich to:

Dyrektywa @LANGUAGE została użyta w celu określenia języka skryptu dla pliku ASP. Ta komenda musi znajdować się w pierwszej linii przed jakimikolwiek innymi blokami kodu. Dyrektywa @LANGUAGE informuje IIS o użytym języku w skrypcie. Jej użycie nie jest konieczne, lecz zalecane, gdyż w razie zmiany w ustawieniach IIS dotyczących użytego języka w plikach *.asp, np. z VBScript na JScript, wszystkie pliki które będą zawierały komendy VBScript, a nie będą posiadały tej dyrektywy zwrócą błędy w składni.

Poniżej przedstawiona komenda VBScript nakazuje deklarację każdej użytej zmiennej z skrypcie, używając instrukcji Dim, Private, Public oraz ReDim.

Komenda powinna się znajdować tuż po linii zawierającej dyrektywę @LANGUAGE. Po jej wpisaniu należy deklarować wszystkie zmienne przed ich użyciem. Takie rozwiązanie jest bardzo pomocne, gdy w skrypcie użyje się błędnie wpisanej zmiennej ponieważ w wyniku otrzyma się błąd w postaci: Variable undefined, w momencie wywołania go spod przeglądarki. W takim przypadku będzie wiadomo, że jakaś nazwa zmiennej została wpisana niepoprawnie. Zaoszczędzi to wielu godzin szukania błędu. Jeśli się stwierdzi, że skrypt działa poprawnie można tą linię usunąć, lecz w trakcie tworzenia i modyfikowania skryptu jest ona niemal nieodzowna. Na przykład jeśli w programie użyta zostanie zmienna nazwa i w jakimś miejscu, przez zupełny przypadek, wpisana zostanie zamiast nazwa np. nawza, wtedy przy braku tej komendy program potraktuje zmienną nawza jako nową zmienną, sformatuje ją, czyli ustali jej wartość na 0 lub ciąg o zerowej długości, a na stronie nie pojawi się zamierzona informacja przechowywana w zmiennej nazwa.

W czwartej linii znajduje się komenda

Informuje ona przeglądarkę po jakim czasie zawartość strony traci ważność. Wartość określana jest w minutach. W naszym przypadku wynosi ona zero. Jeśli jest potrzeba określenia daty upływu ważności należałoby wpisać na przykład następującą komendę:

W przypadku obu komend muszą one znaleźć się przed całą zawartością dokumentu formatu HTML oraz komendami Response.Write (chyba, że użyto komendy Response.Buffer = TRUE, ale o tym za chwilę). W przeciwnym wypadku przeglądarka pokaże błąd w postaci: Response object error (Header error). Błąd jest związany z tym, iż komenda Response.Expires została wysłana do przeglądarki po wcześniejszym przesłaniu nagłówka HTTP.

Instrukcja

deklaruje użyte w skrypcie zmienne. Są one od siebie oddzielone przecinkiem. Kolenjne linie:

określają wartości zadeklarowanych zmiennych. Pierwsza linia ustala wartość zmiennej czasTeraz na wartość aktualnej godziny serwera, druga ustawia wartość zmiennej czasZaGodzine na wartość zmiennej czasTeraz zwiększonej o jedną godzinę, zaś trzecia linia zapisuje do zmiennej czasRoznica wartość równą różnicy czasu aktualnego i daty 1/1/2000 określoną w godzinach. Jeśli bieżący czas jest przed datą 1/1/2000 to wartość czasRoznica jest dodatnia, zaś jeśli jest po tej dacie - zmienna przyjmuje wartość ujemną.
Zmienne mają już określone wartości, teraz należałoby je pokazać użytkownikowi w oknie przeglądarki. Do tego służy instrukcja

lub inna równoważna, użyta w przykładzie

Linia 9, tj. %>, zamyka blok kodu VBScriptu.

Linie 10-14 zawierają kod HTML z wartościami zmiennych czasTeraz, czasZaGodzine oraz czasRoznica. W liniach 16-25 została użyta instrukcja warunkowa If. Instrukcja Response.Write wysyła do przeglądarki tekst. Może on zawierać zmienne i łańcuchy. Łączenie tekstu ze zmiennymi odbywa się za pomocą znaku &. Jeśli chcemy wysłać sygnał przejścia do następnej linii należy dołączyć stałą VbCrLf, np.

Buforowanie

Bufor jest magazynem, który przechowuje dane przez pewien czas. Użycie buforowania pozwala na umieszczenie komendy Response.Expires za kodem HTML lub instrukcją Response.Write. Przykład przedstawiający buforowanie:

Kiedy zostanie uruchomiony powyższy kod na ekranie przeglądarki pojawi się napis:

Dodatkowo przeglądarka zostanie poinformowana, że zawartość strony straci natychmiast ważność.
Linia zawierająca:

sygnalizuje, że strona będzie buforowana na serwerze i nie zostanie wysłana odpowiedź do przeglądarki klienta dopóki wszystkie instrukcje z bieżącej strony ASP nie zostaną przesłane lub dopóki nie zostaną wywołane metody Flush lub End obiektu Response. Komenda Response.Buffer musi znajdować się przed kodem HTML lub instrukcją Response.Write.

Linia zawierająca:

określa czas utraty ważności strony po 60 minutach. Takie rozwiązanie jest użyteczne w przypadku, gdy zawartość strony jest zmieniana co maksymalnie dwie godziny.

Linie zawierające:

są przechowywane w buforze (Response.Buffer = TRUE), ale nie zostaną nigdy wysłane do przeglądarki, ponieważ bufor jest czyszczony komendą:

Także w kolejnej linii, tj. Response.Expires=0, ustawione jest natychmiastowy upływ ważności strony.
Następnie, specjalna, szybkowygasająca wiadomość jest przechowywana w buforze. Należy zauważyć, że musisz zaopatrzyć stronę we wszystkie znaczniki takie jak <HTML> lub <BODY> po tym, jak wyczyszczony zostanie bufor. Jeśli wymagane jest wysłanie w trybie natychmiastowym zawartości bufora do przeglądarki należy wykorzystać następującą instrukcję:

Kolejne linie:

zostają wysłane do przeglądarki i zamkną dokument HTML.
Inną metodą obiektu Response jest End. Komenda:

nakazuje serwerowi WWW zakończyć przetwarzanie skryptu i wysłać bieżący rezultat. Wszystkie linie znajdujące się pod tą komendą nie zostaną wykonane (nie zostaną przesłane do przeglądarki).

Przekierowanie użytkownika do innej strony

Przekierowanie użytkownika do innej strony można zastosować w przypadku:

W celu dokonania przekierowania należy wywołać metodę Redirect obiektu Response. Przykład:

lub równoważne

Uwaga! Żadne dane wyjściowe nie mogą znaleźć się przed metodą Redirect.

Postać daty w różnych standardach wygląda odmiennie, czy to dla użytkowników anglojęzycznych, czy niemieckich. Domyślne ustawienia regionalne serwera są odpowiedzialne za jej wygląd. Ustawienia te można zmieniać korzystając z właściwości LCID obiektu Session. Poniżej została przedstawiona tabela z wartościami dla różnych ustawień regionalnych.

2. Odbieranie danych od użytkownika

Zmienne środowiskowe

Czasem jest potrzeba uzyskania informacji na temat typu przeglądarki klienta, adresu IP, itp. W tym celu można posłużyć się grupą ServerVariables obiektu Request. Przykładem wykorzystania (odczytania) zmiennej środowiskowej jest poniższy zapis:

W przykładzie do zmiennej sciezkaURL zostanie zapisana rzeczywista ścieżka wykonywanego skryptu.
Teraz zostaną omówione ważniejsze zmienne środowiskowe:

Formularze

a) Metoda GET

Użycie metody GET sprawi, że wszystkie dane umieszczone w wypełnionym formularzu zostaną dołączone do adresu URL i będą odczytywalne od strony serwera poprzez użycie grupy Request.QueryString. Przykładowy adres po wysłaniu formularza, którego metodą jest GET, może wyglądać następująco:

Wartością zwróconą poprzez wywołanie komendy Request.QueryString("pole2") będzie wartosc2.

b) Metoda POST

W przeciwieństwie do metody GET, metoda POST nie dołącza danych z formularza do adresu URL. Dane od strony serwera są odczytywane przy pomocy zbioru Request.Form.

Przykład odczytania zawartości pola tekstowego z formularza, który używa metody POST. Fragment dokumentu HTML:

Odczytanie pola z imieniem odbywa się poprzez wpisanie komendy:

zaś odczytanie pola z nazwiskiem:

Podobnie dzieje się w przypadku metody GET, z tą różnicą, że zamiast Request.Form wpisać należy Request.QueryString. Przydatne funkcje: